Voor Nicolien Mizee was niets vanzelfsprekend

 

Van een vlekkeloze start was geen sprake in het leven van Nicolien Mizee.  De schrijfster was al bijna 30 toen de zon doorbrak. Ze vertelde erover bij Deventer Literair op 15 januari jl.

Depressief, uitgevallen op school, baantjes die niet goed gingen: het eindigde allemaal in de bijstand. Maar soms neemt het leven een bijzondere wending: “Toen ik afgekeurd werd voor werk, toen ging het ineens bergopwaarts.” Want bij de consulent bij de sociale dienst ging plotseling een licht op: “Jij wilt gewoon niet werken.”

De volgende impuls bleek de schrijversvakschool te zijn. Waarbij ze zich specialiseerde als scenarioschrijver. Maar pech, geen droog brood in te verdienen. Uiteindelijk was er een uitgeverij die iets zag in het bundelen van haar dagelijkse faxen aan een docent (een fax was toen nog een veelgebruikt apparaat).

Inmiddels heeft Mizee zo’n 15 boeken op haar naam staan. Daarvan is Moord op de moestuin haar meest opvallende werk. “Zeg maar een beetje Agatha Christie.” Het klassieke detectivewerk. Het liefst presenteert ze in haar boeken een lijk van lang geleden. “Dat is het mooist.”

Mizee, deze middag geïnterviewd door Ivan Borgsteijn, ging na de pauze nog even in op wat andere thema’s. Zo mislukte het boek Dood op de boot, vanwege slechte ervaringen tijdens research. En ja, het ging zelfs nog even over smurfen deze middag.

Volgende maand zitten we weer in de Oude Mariakerk. Te gast is dan Joke van Vliet. Tot dan!

Gerco Grevers